در طراحی کلینیک دندانپزشکی، عملکرد فضایی، ارتباطات و سلسله مراتب دسترسیها از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند. فاکتورهای ذکر شده عواملی بودند که طراحی کلینیک دندانپزشکی NK را هم با توجه به شکل متفاوت سایت آن، با چالش مواجه کردند.
این کلینیک از سمت شمال به طرف یک بزرگراه پرتردد قرار گرفته و جبهۀ جنوبی آن پهنایی به اندازۀ ۴ متر دارد که سایتی کشیده و طویل محسوب میشود.
هدف از طراحی کلینیک دندانپزشکی NK ساخت یک مرکز تخصصی برای درمانهای زیبایی و ترمیمی و همچنین دندانپزشکی کودکان بوده است. معماران این پروژه معتقدند که طراحی کلینیک دندانپزشکی با توجه به فعالیتهای متفاوتی که در آن صورت میگیرد، باید بهگونهای باشد که قسمتهای مختلف آن، در عین مجزابودن، با یکدیگر وحدت و انسجامی مشخص داشته باشند.
در همین راستا و به منظور نشاندادن حرکت و پویایی در ساختار معماری این کلینیک، تصمیم گرفتند هر اتاق آن را به عنوان یک مقصد در نظر گرفته و به وسیلۀ راهرویی همۀ آنها را به یکدیگر متصل کنند. با توجه به جهت کشیدگی سایت، یک مسیر نسبتاً طولانی در مرکز ساختمان قرار داده و اتاقهای درمان را در هر دو طرف این راهرو جانمایی کردند.
معماران طراحی این راهرو را از سقف آن آغاز کردند. آنها این سقف را به شکل سطحی سفید رنگ در نظر گرفتند. همانطور که میدانید رنگها بر درک ما از فضا تأثیر مستقیمی دارند. به عنوان مثال، استفاده از همین رنگ سفید در سقف این راهرو باعث میشود که این فضا بزرگتر و ارتفاع آن بلندتر از اندازه واقعی به نظر برسد.
در طراحی کلینیک دندانپزشکی NK تلاش شد تا همۀ بخشهای داخلی این مرکز از نور طبیعی برخوردار باشند؛ نوری که در طول ساعات مختلف شبانهروز تغییر کرده و حالات متفاوتی به فضا میبخشد. شدت نور، میزان حضور گیاهان سبز و معماری هر اتاق با توجه با میزان اهمیت و کاربری آن با سایر فضاها متفاوت است.
درختان به طور مستقیم در فضای داخلی بعضی اتاقها حضور دارند. برای تحقق این ایده پنجرههایی تعبیه شدند که گیاهان را از فضای بیرونی به داخل دعوت میکردند. با توجه به حضور درختان در میان قاب این پنجرهها، حریم شخصی فضای داخلی حفظ شده و در عین حال نوعی حس گشودگی به آن افزوده میشد. درواقع، حضور مستقیم گیاهان سبز در فضا، خواص بصری دیگری هم در پی دارد. با این ایده کاربران این امکان را خواهند داشت که تغییرات گیاهان را در طول فصول مختلف درک کرده و به نوعی یک هماهنگی بین درون و بیرون احساس کنند.
برای تفکیک فضای عبوری راهرو و اتاقهای درمان، از یک فرم قوسیمانند بین این دو بخش استفاده شده است که ورودی آنها را شکل میدهد. این قوسها در هر اتاق فرم، پهنا و ارتفاع متفاوتی به خود میگیرند. این تفاوت باعث میشود تا کاربران بهراحتی بتوانند فضاها را از هم تشخیص داده و مقصد خود را پیدا کنند. اما در نهایت این فرم فوسیشکل در طول راهرو تکرار شده و ظاهری متفاوت اما منسجم را ایجاد میکند.
برای پوشش خارجی این قوسها از نوعی فلز تیرۀ براق استفاده شده که علاوه بر تضاد رنگی با راهروی سفید رنگ، از طریق بازتاب نور هم، تغییر مکان را نشان داده و یک مرز مشخص بین راهرو و اتاقهای درمان ایجاد میکند.